Kinderboek van de Maand - April 2025

Grazen onder water is een prachtig informatief boek.

Er bestaan voor kinderen van alle leeftijden een hele hoop informatieve boeken. Maar vaak zijn ze redelijk eenvoudig zodat ze geschikt zijn voor de jongere kinderen of ingewikkeld zodat oudere kinderen er bijvoorbeeld een goede spreekbeurt of werkstuk van kunnen maken. Maar boeken die geschikt zijn voor jonge en oudere kinderen, zie je toch wat minder voorbijkomen. Grazen onder water is zo’n boek.

Wist je dat tweederde van de aarde (dat is bijna 70%) uit water bestaat en dat daarin heel veel levende dieren en planten wonen? Vissen, schelpdieren, zeesterren, inktvissen, koralen, anemonen en nog heel veel andere wezens die je op land niet zult tegenkomen. Wat zeg je? Weet je niet wat een koraal of een anemoon is? Dat is dus geen probleem, want in dit boek kom je ze allemaal tegen.

Het boek zit vol met erg mooie tekeningen, waarmee je kunt ontdekken wat er in het water leeft en hoe alles eruit ziet. Daarnaast staat er ook een hoop informatie, zodat je ze nog beter kunt leren kennen. Maar omdat er wel heel veel te leren valt, kun je zelf bepalen hoe ver je wilt gaan. Misschien is het in eerste instantie wel genoeg om naar al die dieren en planten te kijken en enkel hun namen te leren kennen. En later denk je dan: zo, nu wil ik wel eens iets meer weten. Dan kun je papa of mama vragen om de teksten voor te lezen. En als je dan eindelijk zelf goed kunt lezen, dan ga je zelf aan de slag en ontdekt dat er nog allerlei kleine stukjes informatie staan, die je nog niet eerder gelezen had.

Grazen onder water is een prachtig informatief boek, dat zeer geschikt is om door kinderen op te pakken door de jaren heen. De verschillende gradaties van moeilijkheid geeft het boek een lekker lange levensduur. En voor dit soort boeken is dat een waardevolle toevoeging. Maar lees het vooral ook omdat het gewoon heel mooi is.

Een prachtige uitdaging voor kinderen om zelf na te denken.

Weet je wat zo ontzettend leuk is aan filosofie? Het klinkt heel ingewikkeld en echt iets voor volwassenen, maar eigenlijk kunnen en doen we het allemaal. Want filosofie bestaat voor een belangrijk deel uit vragen stellen. Zelfs kinderen kunnen filosofische vragen stellen. Daar is namelijk een trucje voor. Begin je vraag niet met ‘Wie?’ of ‘Wat?’, maar begin je vraag eens met ‘Waarom?’. Kijk, nu ben je ineens een filosoof.

Door vragen te stellen kunnen we op een betere manier naar onszelf en de wereld om ons heen kijken. Waarom bestaan wij? Waarom willen we altijd zo graag met elkaar vechten? Waarom hebben sommige mensen nooit genoeg? Waarom doe ik soms iets liefs, maar soms ook stout? Waarom heb ik toch zoveel vragen?

Vooral als we nog klein zijn, willen we heel veel weten. Kleine kinderen stellen soms honderd vragen, maar volwassenen vinden dat vaak maar lastig. Ja, de eerste twee vragen krijg je waarschijnlijk nog goed antwoord, maar daarna is het al snel teveel. En op een bepaald moment besluit je maar geen vragen meer te stellen. Maar zijn die vragen dan ook weg?

Dat is dus waar dit boek over gaat. Over vragen stellen, over stil zijn vanwege anderen, over hoe belangrijk het is om vragen te stellen en wat we daarvan kunnen leren. Maar het mooiste van dit verhaal komt aan het einde. Want als je klaar bent met lezen, mag je zelf vragen bedenken en opschrijven. Denk er dan over na en praat er met anderen over. Probeer het maar en je zult merken hoe spannend filosofie eigenlijk is.

Een prachtige uitdaging voor kinderen om zelf na te denken.

Een boeiend verhaal over kunstroof, een onderwerp dat juist nu heel erg leeft.

Het zal me niks verbazen als je bij deze titel een detectiveverhaal zou verwachten. Dat dacht ik namelijk zelf wel, maar tijdens het lezen ontdekte ik dat iets heel anders is. Het is namelijk een verhaal over een paar van de grootste diefstallen ooit. Maar ook over hoe moeilijk het is om het weer terug te geven en hoe weinig het soms gescheeld had, dat het niet voor altijd kwijt zou zijn, gestolen schilderijen. Kortom, geen detective, maar wel heel spannend.

Mies moet voor geschiedenis een werkstuk maken, maar ze heeft geen idee waarover. Ze vindt geschiedenis dan ook oersaai. Tot overmaat van ramp gaat haar beste vriendin op vakantie met de familie, dus die kan haar niet helpen. Als ze door Amin, een slimme jongen uit haar klas, uitgenodigd wordt om samen met een paar vrienden naar de Gevangen Poort in Den Haag te gaan, gaat ze mee in de hoop dat ze een onderwerp zal vinden..

Daar aangekomen blijkt de Gevangen Poort dicht te zijn, maar ze kunnen wel naar de Galerij van Willem V. Tot afschuw van Mies blijken daar alleen maar schilderijen te hangen, echt heel veel schilderijen. Dat is niet oersaai, maar gewoon dodelijk saai. Maar dan ontmoet ze een oudere mevrouw, die daar om een heel speciale reden is. In het museum hangt namelijk een schilderij dat in de Tweede Wereldoorlog gestolen is van haar ouders. Dat is het begin van een bijzonder avontuur.

Diefstal, oorlogen, stroomuitval, opgesloten zitten in een museum en een dief in de nacht… Ja, ik weet het, het klinkt toch bijna als een detectiveverhaal en op een bepaalde manier is het dat ook wel een klein beetje. Maar het is vooral spannend en leerzaam. En zelfs een beetje filosofisch, want één van de grote vragen is, waarom mensen altijd meer willen en wanneer het genoeg is.

Een boeiend verhaal over kunstroof, een onderwerp dat juist nu heel erg leeft.

Vuile handen roept allerlei vragen op en daagt je uit om na te denken over jezelf.

Ter gelegenheid van de Maand van de Filosofie schreef Marco Kunst het boekje Vuile handen. Met nog geen honderd bladzijdes is het voor jongeren een zeer behapbaar formaat, maar tegelijk is het ook bedoeld als uitdaging om na te denken over het verhaal en hoe je er zelf in zou staan.

Feitelijk bestaat het verhaal uit twee verhaallijnen waarin we zus Leila en broer Achim volgen. Beiden hebben hun eigen zorgen en kijken op verschillende manieren tegen de wereld om hun heen aan. Leila zit in een rolstoel, kan weinig en is sterk afhankelijk van de hulp van anderen. Zij maakt zich vooral druk om de last die zij voor anderen denkt te zijn. Achim op zijn beurt maakt zich vooral zorgen om het milieu en ziet juist anderen als last.

Wanneer Achim samen met zijn moeder verhuist naar de Aardelaar, een commune van milieuactivisten, komt hij steeds meer onder invloed te staan van de extremistische ideeën van de leiding. Wanneer Achim aangeeft ontevreden te zijn over het uitblijven van resultaten van hun protestacties bij Schiphol, krijgt hij een zeer bijzonder aanbod.

Leila leert sinds het vertrek van Achim en haar moeder zichzelf steeds meer te redden. Ze mist vooral haar broer, maar is niet gelukkig met de wijze waarop hij de laatste tijd veranderd is. Wanneer ze een bericht van haar broer krijgt, voelt ze onraad. Ze wil ingrijpen, maar daarvoor moet ze alles uit de kast trekken en al haar lichamelijke grenzen overschrijden.

Vuile handen roept allerlei vragen op en daagt je uit om na te denken over jezelf. Hoe zou je handelen, in hoeverre ben je vatbaar voor andermans ideeën, in hoeverre laat je je gebruiken door anderen, en wanneer ben je waardevol? Het boek sluit af met een open einde, waar ik zelf wel zeer tevreden over ben. Als lezer wordt je zo gevraagd om na te denken over het vervolg en waarom je die keuze gemaakt hebt. Want jouw keuze zegt iets over jezelf en hoe je in het verhaal staat.

Kort, spannend, realistisch en erg goed!